Του Οσίου Αλμοδοβάρ ανήμερα: Το νέο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή (συνέντευξη)
Το Άγιον Πνεύμα Του Οσίου Αλμοδοβάρ ανήμερα, εμπνέει… Σε μια εποχή που όλα μοιάζουν εφήμερα…
Λυρισμός, προβληματισμός και αυθεντικότητα χαρακτηρίζει τη θετική οπτική του νέου βιβλίου του Θάνου Αλεξανδρή με τίτλο Του Οσίου Αλμοδοβάρ ανήμερα, εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, σε πρόσωπα και πράγματα με ανάγλυφα τα αλμοδοβαρικά στοιχεία, της μοναξιάς, έκστασης, ηδονής, απομόνωσης, του κοινωνικού εγκλεισμού, του έρωτα και του θανάτου, που χρωματίζουν τα απαραίτητα κλισέ του συγγραφέα.
Της: Βίκυς Μιχαλονάκου
Ο Θάνος Αλεξανδρής, πολυσχιδής προσωπικότητα (ηθοποιός, παρουσιαστής, δημοσιογράφος), μα πάνω απ’ όλα ο ιεροφάντης της ηρωικής εποχής της ελληνικής ντόλτσε βίτα της νυχτερινής διασκέδασης, έχει αφήσει το δικό του ανεξίτηλο στίγμα στο έπος των σκυλάδικων της ελληνικής ενδοχώρας.
Προπομπός της μπουζουκομανίας και της μπουζουκατάνυξης στην Ελλάδα του χθες, μετά το θρυλικό Αυτή η νύχτα μένει, με το νέο του βιβλίο με τίτλο Του Οσίου Αλμοδοβάρ ανήμερα, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, έρχεται ως προάγγελος της επελθούσης κατάρρευσης του απόλυτου χάους στην Ελλάδα του σήμερα.
Ένας μοναχικός οδοιπόρος στο διάτρητο καλλιτεχνικό πεδίο, που αμύνεται καλλιτεχνικά, δημιουργικά, υψώνοντας κραυγή διαμαρτυρίας στο γκρίζο τοπίο του σήμερα.
Μετουσιωμένος σε μύστη μιας τεθλασμένης πραγματικότητας, πειραματίζεται στην Ελλάδα του χθες που δεν έχει αύριο σε εποχή γκρίζας πραγματικότητας, στην Ελλάδα που μεταλλάσσεται διαρκώς, που έχει ξεμείνει από φως, καθώς φαντάζει σαν αδειανό πουκάμισο στους αγέρηδες της Παγκοσμιοποίησης.
Μέσα από τις σελίδες του νέου του βιβλίου, παρελαύνει ένα ετερόκλητο πλήθος, επωνύμων-ανωνύμων καλλιτεχνών, ωνίων και ψωνίων… Ήρωες και αντιήρωες… Νέα ήθη μετέωροι μύθοι σ’ ένα βαλκάνιο παραμύθι… συνθέτουν μια αστική ηθογραφία, μια τοιχογραφία του μέλλοντος, μια σκοτεινή προφητεία μιας κοινωνίας σε παράκρουση.
Ιστορίες νεοελληνικής υστερίας την εποχή της μπουζουκομανίας, της μπουζουκοκατάνυξης, της χρηματιστηριακής κραιπάλης, επενδύοντας στη ματαιοδοξία της πλαστικής ευμάρειας, επενδύοντας στην ματαιοδοξία της διάτρητης σάρκας των οργασμών, στην Ελλάδα των ερωτικών κραδασμών.
Ιερόδουλες της ιστορίας, πρωταγωνίστριες της ηδονικής τρυφηλότητας, κοντά σε σπουδαίους άνδρες. Ο Θάνος Αλεξανδρής ανασύρει, πίσω από τις κουίντες του πάθους το ψυχογράφημα μιας πόρνης, το ψυχόδραμα, η ανατομία μιας ζωής, μιας φιλήδονης ψυχής. Ιχνογραφεί το πορτραίτο της αμφιλεγόμενης Πάολας. Η διάσημη εταίρα, ερμαφρόδιτος, ομοφυλόφιλος, τρανς μια μορφή θρυλική, που σημάδεψε την αντεργκράουντ Αθήνα. Μια εμβληματική φυσιογνωμία, ακτιβίστρια, ποιήτρια, εκδότρια του θρυλικού περιοδικού «Κράξιμο», θηριοδαμάστρια των εφηβικών εκσπερματώσεων, η απόλυτη μύηση της ηδονής και «ευτυχισμένη πόρνη», όπως έχει δηλώσει η ίδια. Από την ιδεοληψία της ερωτομανούς Πάολας στην υποκρισία, στην ανοχή μιας συντηρητικής Ελλάδας.
Μια αυτοψία στο νεοελληνικό κοινωνικό σώμα, τότε που βρισκόταν στην ακμή του, τότε που η ελληνική ψυχή ξεχείλιζε από ζωή, από ερωτική διάθεση, από μεσογειακό ταπεραμέντο, από ερωτισμό, πάθος, νταλκά, καψούρα.. Και όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας «τότε που η νυχτερινή έξοδος ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την ερωτική επιθυμία των ανθρώπων, όμως η γοητεία αυτή έχει εντελώς αφανιστεί στην Ελλάδα από την επέλαση της παγκοσμιοποίησης».
Ένα οδοιπορικό στις άγριες νύχτες της ανομίας, στα στέκια της αμαρτίας, της ηδονοθηρίας στις πιάτσες του αγοραίου Seχ στο αθηναϊκό ντεκαντάνς night life των drag show, στις λουλουδιασμένες πίστες των μπουζουκλερί στα «πολιτιστικά κέντρα» μιας άλλης εποχής, που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Η Ελλάδα του χθες των μπουζουκιών, των λουλουδιών των τουρκοαμανέδων με τα τσιφτετέλια στα τραπέζια, ήτανε προπομπός της επελθούσης κατάρρευσης;
Τι έχει μείνει απ’ αυτή την εποχή, χρυσόσκονη αναμνήσεων, κληροδοσίες καταθλίψεων;
Ο Θάνος Αλεξανδρής, Του Οσίου Αλμοδοβάρ ανήμερα, ιχνηλατεί τις κοινωνικές ανακατατάξεις και μας δίνει τους δικούς του χρησμούς τις δικές του προφητείες για αυτά που έρχονται… στο χώρο της διασκέδασης, της καλλιτεχνίας, του θεάτρου, της τηλεόρασης.
«Τόσα χρόνια τα πρόσωπα σχεδόν δεν εναλλάσσονται ποτέ, ανακυκλώνοντας τους ίδιους ηθοποιούς που ανήκουν στις μαφιόζικες συναναστροφές των «αιρετικών» καλλιτεχνών, οι οποίοι αφού αρπάξουν χωρίς ιδρώτα το δημόσιο χρήμα, δεν θα δώσουν από άποψη συνέντευξη, θα κατακρίνουν τα μεσημεριανά και αφ’ υψηλού θα κατακρίνουν τον φτωχό λαό, που στενάζει στα συλλαλητήρια…»
Μιλάει για «την ερωτική Ελλάδα» που δεν υπάρχει, για την σημερινή Ελλάδα της σήψης και διαφθοράς, των σκανδάλων και των σκανδαλοποιών, των δήθεν διανοητών και των ποιητών που δεν έχουν πια να πουν τίποτε.
«Κι οι ποιητές με χέρι υγρό, υμνούνε της πατρίδας το χαμό κάνουν με θέρμη τα στοιχεία στιχάκια με τους σοφούς του κράτους, τάχουνε πλακάκια, σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί τους έχω σιχαθεί. Διανοούμενοι να σου πετύχουν… Οι αληθινοί διανοούμενοι δεν ποζάρουν με την τήβεννο, δεν ποστάρουν γλυκανάλατα τσιτάτα και δεν κάνουν αλισβερίσι με όλο αυτό το σκυλολόι της εξουσίας, ανταλλάσοντας χειροφιλήματα με διεφθαρμένους δημοσιογράφους».
Μιλάει για την ανυπαρξία των τηλεοπτικών προσώπων που παρελαύνουν σαν μαγικά ξωτικά σ’ ένα ψεύτικο ιλουστρασιόν γυάλινο κόσμο:
«Δύσκολα πια τα τηλεοπτικά πρόσωπα, εκπέμπουν φως, γοητεία, το γκρίζο, το καταθλιπτικό περιβάλλον τυλίγει τα πάντα. Ούτε μια ατάκα, ούτε μία Μεταμαλβίνα Κάραλη».
«Η μισή Ελλάδα, γιόμησε ταλέντα, τραγουδιστές, μοντέλες, μάγειρες και σεφ. Το πολιτισμικό προϊόν απουσιάζει ο λόγος, η τέχνη, η πνευματική αφύπνιση».
– Σε μια αντιηρωική, αντιερωτική εποχή έχουμε ανάγκη από ήρωες, από επαναστάτες συνείδησης από οσιομάρτυρες;
– Πόσο, τελικά, το Άγιον πνεύμα του Οσίου Αλμοδοβάρ εμπνέει τον Θάνο Αλεξανδρή, για να γράψει ένα νέο βιβλίο;
«Κατέφυγα στον δικό μου άγιο, τον Πέδρο Αλμοδόβαρ. Οι ήρωες που περιγράφει ο μεγάλος αυτός λατρεμένος μου σκηνοθέτης, είναι τα ίδια πρόσωπα που συναναστράφηκα και οι καταστάσεις, είναι οι ίδιες που βίωσα στο πολύχρωμο σύμπαν που θα διαβάσετε στα κείμενα του βιβλίου μου».
Του Οσίου Αλμοδοβάρ ανήμερα, ένας τίτλος συμβολικός που ενέχει την ανατροπή αλλά και την δυναμική ενός πολυτάραχου βίου.
Η ενσωμάτωση προσωπικών βιωμάτων στην πλοκή των ηρώων του δεν είναι καινούριο στοιχείο της συγγραφικής δημιουργίας του Θάνου Αλεξανδρή. Πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών (Χατζηδάκις, Τσαρούχης, Κουν, Μαρίνος, Μαλβίνα, κ.ά.) με λεπτό χιούμορ και αισθητικές διαδρομές λυκαυγούς λάτρεψαν το πηγαίο ταλέντο του και συνεργάστηκαν μαζί του.
Πολλοί έχουνε δει την ταινία Πόνος και Δόξα του Pedro Almodóvar (Πέτρο Αλμοδοβάρ), που χαρακτηρίστηκε ως η ταινία της ζωής του, αλλά κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει τον πρωταγωνιστή, τον μπριλάντε κομπέρ της ταινίας Αυτή η νύχτα μένει που μας ξεναγεί στον απίστευτο κόσμο των σκυλάδικων της ελληνικής επαρχίας στη δεκαετία του ’80.
Προπομπός της μπουζουκομανίας και της μπουζουκατάνυξης στην Ελλάδα του χθες, ο Θάνος Αλεξανδρής, πέρασε τη ζώνη του λυκόφωτος των θεών, περιγράφοντας την μυητική του εμπειρία δίπλα στο Κουν στο «Θέατρο Τέχνης» και στον απόλυτο Showman Μαρίνο στη «Μέδουσα». Ένας ιεροφάντης στην Ελλάδα των σκυλάδικων, του λουλουδοπόλεμου, που μέσα από τη δική του σουρεάλ διάθεση, το πάθος του και την ανατρεπτική του ματιά, η ελληνική διασκέδαση του τσιφτετελοφερεντζέ μετασχηματίστηκε σε μια έκφανση μεταμοντέρνας τέχνης.
Ο Θάνος Αλεξανδρής προχωρά στα σκοτεινά σαν ήρωας με όπλο την γραφίδα του την ακτινοβόλο πνευματική ιδιοσυστασία του. Ίσως να ενσαρκώνει μεταψυχικά το άβαταρ του Αλμοδοβάρ, θύτης μαζί και θύμα, άγιος μαζί και δαίμονας ως ταπεινός ευλαβής προσκυνητής του χάους που μας περιβάλει.
Εάν το σινεμά, κατά τον Αλμοδοβάρ είναι να γεμίσει τα κενά και τη μοναξιά της ζωής, τότε το βιβλίο Του Οσίου Αλμοδοβάρ ανήμερα έχει σίγουρα στόχο να γεμίσει με χρώμα τις λευκές σελίδες της δικής μας ζωής, γιατί κάθε ανάγνωση του βιβλίου είναι μια μυστική διεργασία μύησης μεταξύ του συγγραφέα και του αναγνώστη που φτιάχνουν την ιστορία μαζί!
Και η ιστορία πρέπει να έχει διάρκεια μιας νύχτας μιας ακόλαστης νύχτας. Αυτής που έζησαν έντονα, όπως συμβαίνει, τις περισσότερες φορές, με όλους εκείνους που ενεπλάκησαν στη νύχτα.
Όπως παρατηρεί ο ίδιος ο συγγραφέας «… η νύχτα δεν είναι «Μέγαρο», δεν είναι επιχορηγούμενο «Φεστιβάλ Αθηνών», ούτε ο «Σταυρός του Νότου». Στη νύχτα συνυπάρχουν η έκσταση και ο θάνατος. Η καύλα κι η ατελείωτη μοναξιά. Ο θρίαμβος και η ξεφτίλα».
Καμιά φορά οι υπόγειες διαδρομές είναι δαιδαλώδεις… κρύβουν κοιτάσματα… που αναντίρρητα θα ανακαλύψει ο αναγνώστης Του Οσίου Αλμοδοβάρ ανήμερα!
Δείτε επίσης: Αλμοδοβάρ
