Γκαλερί CITROΝΝΕ: Εγκαίνια της θεματικής έκθεσης «Μεθοριακότητα» (photo)
H CITROΝΝΕ γκαλερί παρουσιάζει στον χώρο της στην Αθήνα την έκθεση Μεθοριακότητα Ι Liminality.
Με την έκθεση αυτή, η οποία εγκαινιάστηκε στις 18 Ιανουαρίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 2 Μαρτίου 2024, η γκαλερί CITROΝΝΕ εισάγει μια ακόμη τρέχουσα προβληματική.
Πρόκειται για ζητήματα που απορρέουν από την ρευστή πραγματικότητα των ημερών μας, η οποία ανατρέπει παραδοσιακούς τρόπους ύπαρξης, ταυτότητας και βίου – εκουσίως ή ακουσίως. Περιγράφεται το μεταβατικό στάδιο της εγκατάστασης από την μια συνθήκη στην άλλη σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και οι συνεπαγόμενες «τελετουργίες».
Οι καλλιτέχνες Γιώργος Γιατρoμανωλάκης, Μαρίνα Παπαδάκη, Ναταλία Παπαδοπούλου και Μάρω Φασουλή πραγματεύονται την έννοια του ενδιάμεσου χώρου.
Liminality, η Μεθοριακότητα στην ελληνική της εκδοχή, είναι όρος τον οποίο εισήγαγε ο Γάλλος εθνογράφος Arnold van Gennep στο βιβλίο του «Τελετουργίες Διάβασης» το 1909. Πρόκειται για το μεσαίο στάδιο του τριμερούς σχήματος «αποχωρισμός, μετάβαση, ενσωμάτωση στις τελετουργίες».
Η έκθεση επανατοποθετεί την έννοια αυτή στο πλαίσιο των σύγχρονων βιωμάτων, συνέπεια των παγκοσμίων εξελίξεων. Η επιμελήτρια της έκθεσης Βίκυ Τσίρου διευρύνει την σημασία του όρου και εξετάζει σύγχρονες εκφράσεις του. Όπως επισημαίνει στο επιμελητικό της κείμενο, «οι πιο πρόσφατες ερμηνείες του όρου περικλείουν όχι μόνο την έννοια της τελετουργίας αλλά και τις αλλαγές στην σφαίρα του κοινωνικού και του πολιτικού. Σήμερα, στην εποχή της «ρευστής νεωτερικότητας», παρατηρούμε πως το status quo, ένα ολόκληρο σύστημα αξιών, βρίσκεται σε μία συνθήκη συνεχούς αστάθειας που χαρακτηρίζεται από αλλεπάλληλες μεταβάσεις ή με άλλα λόγια από μία μόνιμη συνθήκη μεθοριακότητας».
Τα έργα της έκθεσης ανιχνεύουν την «Μεθοριακότητα» μέσα από τέσσερα αδιόρατα περάσματα: την αρχιτεκτονική δομή, τον ρου της ιστορίας, την ενσωμάτωση της παράδοσης, καθώς και την εσωτερική βιωματική διαδικασία. Η έκθεση δεν ταυτίζει αυστηρά το έργο κάθε καλλιτέχνη με μία θεματική· τείνει όμως να το τοποθετεί σε έναν από τους τέσσερις αυτούς άξονες.
Τα έργα ενσωματώνονται στην αρχιτεκτονική δομή της γκαλερί. Τoποθετούνται σε διαφορετικά δωμάτια κατά τρόπο που απηχεί την παρομοίωση – που κάνει ο van Gennep – της κοινωνίας με μία κατοικία και τα διαφορετικά δωμάτιά της. Οι διελεύσεις στην ζωή των ατόμων και των κοινωνικών ομάδων μοιάζουν με μία μετακίνηση ανάμεσα στους εσωτερικούς χώρους της κατοικίας.
(φωτο: studio Panoulis)
